Chronione osobniki z cechami chorobliwymi

W społeczeństwach ludzkich osobniki z cechami chorobliwymi podlegają ochronie, gdyż cechy te w pewnej mierze mogą być uleczalne,           a ponadto osobniki te mogą posiadać inne cechy społecznie dodatnie. Życie społeczne nastręcza najwięcej wpływów emocjonalnych,              to prawdopodobnie od czasu, gdy dzięki pracy zaczęła się wytwarzać świadomość więzi społecznej. Odpowiada to okresowi wynalezienia pierwszych narzędzi pracy, posługiwania się ogniem i wprowadzenia pierwotnych praw ograniczających swobodę jednostki na rzecz dobra ogólnego. Powstały w ten sposób warunki udomowienia wpływające na wzmożenie zjawisk mutacji. Ponieważ te warunki ustawicznie           się doskonalą, a ponadto coraz więcej osobników poddawanych bywa działaniu fal krótkich, przypuszcza Pieńkowski, że z biegiem czasu powstawać będzie coraz więcej chorób dziedzicznych. Utrwalają się więc dziedzicznie cechy nabyte, a czynnik dziedziczny zdaje się odgrywać coraz mniejszą rolę. Nadzieje na usunięcie chorób dziedzicznych drogą ubezpłodnienia są więc beznadziejne. Podniety świata otaczającego mogą w ciągu tysiącleci doprowadzić do przekształcenia gatunków. W ten sposób człowiek ma możność wpływania na przeznaczenie, tkwiące w masie dziedzicznej. Wraz z preformizmem upada więc fatalizm, który do niedawna panował w stosunku do chorób dziedzicznych. Była to jedna z najważniejszych przyczyn nihilistycznej postawy leczniczej wobec dziedzicznych chorób psychicznych. Oparta na teorii Mendla nauka o dziedziczeniu cech psychicznych prawidłowych i chorobliwych zamykała oczy zupełnie lub niemal zupełnie na rolę wpływów środowiskowych w ujawnianiu się, lub powstawaniu cech. Przeprowadzano np. rozległe badania nad uzdolnionymi w pewnym kierunku rodzinami. Z zebranego materiału statystycznego starano się wyczytać prawa dziedziczenia się np. zdolności muzycznych .w rodzinie Bachów lub matematycznych w rodzinie Bernoulli. Zapominano przy tym, że dzieci wzrastające w środowisku muzykalnym kształcą w sobie               od  najwcześniejszego dziecięctwa zdolności, które bynajmniej nie są tak wielką rzadkością, jakby to można było sądzić przy uwzględnianiu wyłącznie tych osobników, którym losy pozwoliły się wybić..Janko muzykant zmarniał, gdyż znalazł się w środowisku nieprzychylnym rozwojowi jego uzdolnienia. Iluż zapoznanych geniuszów, nie obciążonych dziedzicznie, więdnie i ginie w środowisku ciemnoty, nędzy lub wojny. Wielcy malarze, artyści, śpiewacy, uczeni zawdzięczają swoją karierę niejednokrotnie przypadkowi, jakiemuś łaskawemu mecenatowi. Inter arma silent musae. W złych warunkach gospodarczych największe talenty giną nie ujawnione. Przeciwnie, w warunkach .gospodarczego rozkwitu, przy pełnym zrozumienia poparciu ze strony środowiska rozkwitają uzdolnienia. Uzdolnień tych nie potrzeba szukać w genach.     Są one powszechnym i obficie rozdzielonym darem ludzkości. Dziedziczność nie jest zagadnieniem tylko biologicznym. Jest zagadnieniem    w jeszcze wyższym stopniu socjologicznoekonomicznym. Kto zamknie oczy na wpływy środowiskowe i będzie śledził tylko mechanistyczną grę genów, ten musi popaść w doktrynerską jednostronność i dogmatyzm. Zwłaszcza psychiatria hitlerowska doszła w badaniach nad dziedzicznością do szczytów absurdu. [podobne: zaburzenia przetwarzania sensorycznego, oddział dzienny psychiatryczny, elvita jaworzno rejestracja ]