Rozpoznania różnicowe po zatruciu

Rozpoznanie opiera się na szeregu stwierdzonych objawów, które rozwinęło się po przebytym zatruciu, dobry kontakt afektywny przy upośledzonym kontakcie intelektualnym, dobra modulacja i adekwatność afektu, ciężkie uszkodzenie pamięci, głównie zdolności zapamiętywania i przechowywania, euforia i chwiejność afektywna, przewlekły charakter sprawy, obecność objawów neurologicznych świadczących o organicznym uszkodzeniu układu, nerwowego ośrodkowego, zmiany charakteropatyczne ze znacznym upośledzeniem uczuciowości wyższej, wreszcie oporność na leczenie metodami wstrząsowymi. W rozpoznaniu różnicowym można było wykluczyć niedorozwój umysłowy, gdyż początkowy rozwój umysłowy dziecka aż do 9 r. ż. był bardzo dobry, a gdyby nawet wywiad nie był dostarczył pod tym względem informacji, to i tak pierwotny dobry poziom intelektualny można było stwierdzić na podstawie zachowanego słownika wyrazów i pojęć. Psychopatia również nie wchodziła w rachubę, jeśli się zważy, że rozwój charakterologiczny dziecka był prawidłowy, że zaburzeniom charakteru towarzyszyły od początku liczne objawy dementywne i że stwierdzić można było objawy neurologiczne, stanowiące wyraz encefalopatii. Fatalna pomyłka diagnostyczna, która doprowadziła do rozpoznania psychozy schizofrenicznej, była również do uniknięcia. W różnicowaniu mogła wchodzić w rachubę tylko ze względu na wczesne wystąpienie psychozy, podniecenie chorej z euforią, które mylnie wzięto za hebefreniczne błaznowanie, objawy anartrii, które uważano za schizofreniczne neologizmy oraz ciężki stan otępieniowy, który tłumaczono sobie zapewne jako rychły i daleko posunięty rozpad osobowości, widywany z zasady w przebiegu hebefrenii. Wyłączyć można było hebefrenię nie tylko dzięki stwierdzeniu typowych objawów zespołu psychoorganicznego, ale i dzięki ocenie afektu, który nie wykazuje żadnych cech schizofrenicznych. Rozpoznanie nasze potwierdzono pneumoencefalograrnem, wykonanym z nakłucia podpotylicznego. Komory boczne we wszystkich wymiarach znacznie poszerzone, nieco więcej po stronie lewej. Takie samo rozszerzenie wykazują rogi skroniowe tylne i przednie. Powietrze pod namiotem móżdżku. W przestrzeni podpajęczynówkowej, zwłaszcza w okolicy czołowej              i skroniowej, stwierdza się niewielkie zbiorniki powietrza, które nie wykazują łączności z układem komorowym mózgu. Rozpoznanie radiologiczne: porencephalia externa, hydrocephalus internus. [hasła pokrewne:  zatrucie talem, asmed, zalecenia po wyrwaniu zęba, przegladarka skierowan sanatoryjnych ]