Przejścia między złudzeniami a omamami

Przejścia między złudzeniami a omamami pochodzą zazwyczaj stąd, że trudno jest badającemu rozstrzygnąć, czy w danym przypadku chodzi      o iluzję, czy o czyste omamy. Trudności te powstają szczególnie wobec spostrzeżeń z zakresu czucia, smaku, powonienia i doznań ustrojowych. Omamy wzrokowe (hallucinationes visuales) polegają na zwidywaniu się przedmiotów spostrzegania wzrokowego. W chwili ich przeżywania. chory jest przekonany o rzeczywistości tego, co widzi. Jeżeli tego przekonania, tj. sądu realizującego brak, to trudno mówić o omamach.          Tak zwane powidoki, czyli obrazy następcze, polegają również na zwidywaniu się czegoś, czego w rzeczywistości nie ma, ani na chwilę jednak nie opuszcza nas pewność, że to się nam tylko zdaje. Podobnie mroczki, podwójne widzenie, ksantopia itp. nie należą do omamów. Omamy wzrokowe mogą mieć charakter  spostrzeżeń elementarnych, jakby tylko samych wrażeń zmysłowych. Może więc tu chodzić o błyski, odblaski, punkty, plamki, cienie itd. nie układające się w żadne zrozumiałe struktury. Omam taki nazywa się photoma lub photopsia. Właściwe omamy   są natomiast pełnymi spostrzeżeniami przedmiotów martwych lub żywych rozmaitej wielkości, pozostałych w spoczynku lub poruszających się, widzialnych wyraźnie lub niewyraźnie. Może tu chodzić o przedmiot pojedynczy albo o liczne przedmioty jednorakie lub różnorodne. Widziane w ten sposób przedmioty martwe, żywe i osoby mogą się układać w mniej lub więcej zborne sceny. Mówimy wówczas o wizjach (visiones). Omamy wzrokowe występują z zasady przy zmienionej jakościowo świadomości, np. w majaczeniu (delirium), jako powiew (aura)  w pierwszej fazie napadu padaczkowego, w zespołach psychotycznych mieszanych. Ich obecność w zespole amentywnym jest problematyczna, a w każdym razie niestwierdzalna. [więcej w: psycholog dziecięcy, psycholog poznań, psycholog warszawa ]