Ustalenie objawów choroby przez psychiatrę

Kolejność badania nigdy nie przebiega według ustalenia, którego pragnęlibyśmy się trzymać z góry. Wiele zależy bowiem od współpracy chorego. Doświadczeni psychiatrzy mają wprawę w prowadzeniu z chorym rozmowy w taki sposób, aby wyszły na jaw wszystkie objawy. Natomiast początkujący stoi zazwyczaj bezradny i nie wie, od czego zacząć i w jakim kierunku zmierzać. Poniżej podane zestawienie objawów, zresztą dalekie od zupełności, jest potrzebne początkującemu, ale i doświadczonemu przydatne. Aby zadawać choremu celowe pytania, trzeba najpierw pytania te postawić samemu sobie jak u chorego wyglądają czynności psychiczne.  Rozpoczynamy najpierw od oglądu zewnętrznego, potem stopniowo staramy się wniknąć w chorego coraz głębiej. Staramy się z chorym prowadzić jak najswobodniejszą rozmowę, notując sobie  w pamięci objawy, które dostrzegliśmy przyglądając się choremu lub słuchając jego odpowiedzi. W swobodnej rozmowie nie można się trzymać podanej poniżej kolejności, chociaż o ile możności staramy się o to. Celem naszych wysiłków jest uzyskanie pewnego kompletu objawów,           na którym będzie można oprzeć rozpoznanie. Historia choroby może zawierać fragmenty dostrzeżonych objawów  w kolejności ich ujawniania się. Powstaje w ten sposób opis objawów chorobowych, który nie powinien jeszcze koniecznie sugerować ostatecznego rozpoznania. Streszczając wyniki badań, powinniśmy na końcu zestawić w pewnej przejrzystej kolejności wszystko cośmy stwierdzili, wypowiadając się zarówno co do objawów dostrzeżonych, jak i co do tych, których nie udało nam się stwierdzić. Powstaje w ten sposób .status praesens psychicus. Powinien      on zawierać dane, dotyczące różnych stron życia psychicznego i jego przejawów prawidłowych     lub chorobliwych. Najlepiej jest pogrupować objawy w taki sposób, aby uwidoczniły się poszczególne czynności psychiczne lub ich związki. [przypisy: forum kulturystyczne, psycholog gdynia, anatomia palpacyjna ]