Zwyrodnienie charakterologiczne narkomanów

Zwyrodnienie charakterologiczne narkomanów jest powszechnie znane. Natomiast znacznie mniej zrozumienia ma się dla następstw charakteropatycznych nałogowego zażywania środków nasennych, przeciwbólowych, ataraktycznych, pobudzających i innych. U farmakomanów wytwarza się z upływem czasu coraz większa zależność od zażywanego leku. Jeżeli go nie zażyją, to odczuwają bóle, niepokój, złe samopoczucie, cierpią na bezsenność i inne dolegliwości, które potrafi uśmierzyć tylko zwiększająca się z czasem dawka leku. U ludzi tych można zauważyć narastający egotyzm, wynikający z samoobserwacji, z obawy przed pojawieniem się dolegliwości. Wszystkie inne problemy życia odsuwają się stopniowo na dalszy plan, a centralnym zagadnieniem staje się troska o opanowanie dręczących objawów. Wskutek tego zanika dążność ku wyższym wartościom życiowym, spłyca się uczuciowość wyższa, zatraca się energia życiowa, przepada dbałość o jak najlepsze wywiązywanie się z obowiązków. Ludzie ci tracą z upływem czasu poczucie odpowiedzialności, nie zależy im na opinii społeczności, w której żyją, degradują się tłumacząc swoje niepowodzenia chorobą rozumianą jako dolegliwości hipochondryczne. Te cechy charakteropatyczne narastają powoli. Znajomi i przyjaciele nie mogą zrozumieć tej przemiany i odsuwają się, zrażeni narastającą drażliwością l nieszczerością tych ludzi. Niestety jest to jedna z tych dziedzin, które powstały z winy lekarzy i przemysłu farmaceutycznego. Lekarze zapisują lekkomyślnie różne leki i zalecają ich przewlekle zażywanie, ponieważ nie liczą się z późnymi następstwami farmakomanii; doraźny zaś efekt bywa przyjemny dla chorego i dla lekarza. Natomiast firmy farmaceutyczne propagują różne leki z pobudek kupieckich. Na tym polu nie stworzono dotychczas psychoprofilaktyki, która musiałaby być postawiona na miarę społecznolekarską, aby była skuteczna. [więcej w:  zatrucie talem, asmed, zalecenia po wyrwaniu zęba, przegladarka skierowan sanatoryjnych ]