Odróżnianie głosów prawdziwych od omamów u schizofreników

Przeważająca większość chorych, zwłaszcza schizofreników, potrafi dobrze odróżniać prawdziwe spostrzeżenia słuchowe od owych głosów, które odznaczają się czymś specjalnym, trudnym do określenia. Czasem jednak zanika zdolność odróżniania głosów prawdziwych od omamowych, tak iż chorzy padają ofiarą pomyłek. Między innymi omamy słuchowe tym się wyróżniają, że nie zawsze spostrzegany głos przychodzi z zewnątrz, np. jak słyszany z bliska szept, z daleka dochodzący dźwięczny głos, wołanie, płacz, jęki, krzyki , głosy te powstają wewnątrz ciała chorego,        np. w jego głowie, w piersiach, w brzuchu albo po prostu nie wiadomo gdzie. Jedni chorzy przypisują je diabłu, który w nich wstąpił (demonomania) lub ich opętał, drugim po prostu brak wyjaśnienia, skąd te głosy się biorą. Wyjaśnienia takie czy inne zależą w wysokim stopniu od poglądów środowiska, wśród którego chory wyrósł. Podobnie też w treści omamów z zasady odnaleźć można pierwiastki życia zawodowego. Omamy słuchowe wiążą się nierzadko z omamami innych modalności w harmonijnie sprzężone całości. Na przykład zjawiające się jako omamy wzrokowe postacie równocześnie przemawiają, albo też głosy niewidzialnych osób kojarzą się z odpowiednimi omamami dotykowymi, ustrojowymi, węchowymi itd. Omamy słuchowe wywołują najczęściej pewien odczyn uczuciowy, a więc rozśmieszają chorego albo przygnębiają go, zadziwiają, wprawiają go w strach lub gniew. [podobne: psycholog dziecięcy, psycholog poznań, psycholog warszawa ]